Ergens in het Noorden des lands werd ik overdonderd door de Poiesz Supermakt, waar op acht meter hoog de ramen waren geblindeerd met reclame. Een zwarte gevel, met in het linkerraam een afbeelding van een zanderige blok met slagroom erbovenop. In het rechterraam hield een hand tussen duim en wijsvinger een plakje roze vast dat van alles had kunnen zijn. Ik hoopte kokosbrood, maar vreesde vleeswaren.

Poiesz’ slagzin: waar het opvalt dat het meevalt. WAT VALT ER DAN MEE MENSEN.