Van een menukaart in Madrid in 2016, tijdens de eerste citytrip met de verkering-inmiddels-echtgenoot.

Heftige verliefdheid tijdens de perimenopause voelt als een tumulteuze mengeling van puber zijn en tegen overspannen aan zitten. Emoties, de hele dag en vooral veel. Van hoogtepunt naar hoogtepunt (all puns intended), met tussendoor momenten van zelfreflectie van twijfel, gelukzaligheid en verwarring. Iedere dag leerde ik nieuwe dingen over mezelf.

Had ik eerder op reis de noodzaak gevoeld van een siësta? Niet om romantische redenen, maar omdat ik consequent rond half 3 snikkend uiteen viel van de overprikkeling. Kon kunst met altijd al aan het huilen maken? Waarom wist ik niet eerder dat veel bewegen echt goed voelde?

Iberico frituurmandje zegt nee. Maar waartegen of waarom? Geen idee. ’t Was gewoon onderdeel van de prachtige verwarring.