Categoriën zijn handig voor het overzicht, vind ik zelf. Ik prop alles in mijn leven in hokjes en op lijsten, onder voorwaarde dat alles van hokje of lijst mag veranderen. Ook spullen moeten eraan geloven. Kookgerei ligt gegroepeerd in kasten en laden zoals ‘vage bakzooi ‘ en ‘alles wat lijkt op olie, soja en azijn’. Werkspullen hebben subcategoriën zoals pennen, stiften, alles wat plakt. Kleding hangt redelijk op kleur, met ‘alles spijker’ in een  eigen hoekje van een la. Ik ben dan weer niet van het opvouwen of chronisch recht hangen, het gaan echt om vindbaarheid. Het is structuur creëren in de chaos*.

Boeken

Dvd’s staan op alfabet maar voor boeken heb ik een heel eigen systeem. Plankhoogte is een belangrijke. Die waren goed op maat, tot ik meer grafische romans en stripboeken ging kopen. (Grote boekverhuizing noteert voor 2022). Alleen wat binnenkort gelezen wordt/moet worden/op de planning staat ligt in de woonkamer. Daar is ook ongeveer een meter achter glas voor de mooiste plaatjesboeken. De rest van de papierverzameling woont op ‘kantoor’. Alles van een schrijver bij elkaar, met uitzondering voor Iain Banks en Iain M. Banks (zelfde man, andere genres). Sciencefiction is ruwweg verdeeld in historische shit (van die vage pockets uit de jaren ’60), favoriet en van nu. Fantasy is ‘epic’ of ‘urban’. Poëzie heeft een eigen plank en schurkt aan tegen korte verhalen. Reisboeken gaan over in non-fictie, maar niet de vakboeken, want die staan in de andere kast. Daar wonen ook de graphic novels/stripboeken en alles groot formaat.

Superlui

Wat ik niet heb is een boekcategorie ‘al het andere’, waarvan ik nog steeds niet weet of het een briljante categorie is of eigenlijk alleen maar superlui.

Verrek.

Nu ik dit schrijf bedenk ik dat mijn spullen wel degelijk zo’n classificatie hebben. De zooila (of man drawer). Daarin verdwijnt alles wat soms nuttig is maar niet vaak genoeg. Halve notitieboekjes, swiffersteeltjes, losse batterijen, vvv-bonnen, spaarkaarten.

IJzerwarenerfenis

Overigens ben ik gewoon erfelijk belazerd in deze. Bij het leegruimen van mijn moeders huis, waar we  3 maanden voor nodig hadden, kwam ik vier dozen tegen met schuifbakjes. Allemaal zaten ze vol met spijkers, schroeven, boutjes, en ‘al het andere’ dat zij gedurende 30 jaar had verzameld. Ik heb een heel bevredigdende zondagmiddag gehad met weggooien (veel!) en herindelen (ook nog steeds veel). De komende 30 jaar hoeven wij niet meer naar de bouwmarkt voor schroefdraad.